SUS OLMUŞKEN GÜL OLMUŞ

Gölgeler sarılmış bulutlara
Işığı süzülür sakin güneşin
Yağmur süzülür ıslak
Toprak kokar hayat yüküyle.

Başak uzar yavaştan
Dökülen yaprak sarısı
Sevda sarmış baştan
Başlar yaşam sancısı.

Geceler yıldız doldurur
Denizler yakamoz tarlası
Dağlarda çiçeklerin yası
Başına dumanlar kondurur.

Çölde bir nehir
Başında salkım söğüt
Akmaz nehir
Kurumuş
Salkım söğüt.

Yel döver değirmeni
Öğüt sayar buğday tanesi.
Yel taşır topraktan
Açlığın ağıtını.
Sonra
O da yel olur gider
El olursun
Kendi toprağında
Kendine...

Ateşsin güneşten
Güneşsin ateşten.
Islaksın
Tutuşmuşsun.
Gecedesin
Işıyorsun üşürken
Hüzün tutuşuyorsun
Ayrılık
Özlem
Bir ayrılık
Bin özlem.
Tanrı suskun
Anlamsızlığına güler
Sus olmuşken
Gül olmuş.
Bir varken
Ne varmış ne yokmuş...

SairtekkaS