Her zaman olmaz.
Arada sırada çıkar karşına.
Böyle isyankar böyle umarsızca.
Her zaman yakmaz,
En derin yarandan, kanatırcasına.
Hep yükselmez feryadın,
Bu kadar derin bu kadar sızımlayasıca.
Güneş neden yakar tenimi bu kadar
Bu iç sıkan
Kemiren, kemirilen.
Yanan bir mum, alevsiz.
Erimiş, sıkıntıdan.
Kemirilmiş.
Kemiren...
Her zaman olmaz
İnsan bu kadar derinlerde.
Batak.
Yıkım.
Ölüm.
Kimine doğuş,
Bakarsın ki yok olmuş.
Molekül, atom
Hayalinle metafizik.
Sonra başka atom,
Başka molekül.
Tekrar yıkım,
Tekrar ölüm.
Başı boş metafizik.
Yazık.
Kan revan.
Açık bir kapı,
Geçen düş kervanı.
Bir kırmızı gül
Bir umutlu gülüş
Bir kervan;
Bir devran.
Düş kervanı
Düş devranında.
Her zaman olmaz
Arada sırada.
Yıkım.
Kıyım.
Ölüm.
Ve yanı başımda ağlayan metafizik.
Bir dağ
Dağ gibi.
Hem de başı dumanlı.
Ağaçları yeşil
Yapraklar iğneli.
Dağ kayboldu.
Duman yok;
Ağaçlarda.
Ama yapraklar iğneli...
SairtekkaS
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder