29 Ocak 2009 Perşembe

KAHRAMANIM

insan sevince dünya aniden ısınıyor
güneş yeni doğmuş
bulutlar beyazlara bürünüp göğün boşluklarını doldurmuş gibi
bir mavilik sarıyor sevincini...

sevmek gibi gelir trenin gardan ayrılışı
ötüşü kafesinde kanaryanın
gülüşü bebeğin
ve öpüşü içimdeki çocukluğun...

gözlerinde hayal perdeleri
her sahnesinde ayrı bir oyun
kahramanı sen
kahramanım sen...

sevmek sözcüklerle büyüyen bir cümlede
şiirlere katmak seni dizelerce
ve yırtıp atmak sonra
kağıda sığdıramayınca gözlerini.

Hiç yorum yok: