14 Haziran 2008 Cumartesi

TEKİL HÜZÜN

Sokak lambalarını kıran çocuklar kadar
Seviyorum bende yıldız dolu karanlığı
Kendi içinde yön değiştiren akıntılarla
Süzülüyorum bir çocuk şenliğinin hoşluğuna.

Eskileri düşünüyorum
Eskitenleri...
Gülüyorum.

Aksi suratlı ihtiyarlarda görüyorum
Masum bir bebeğin tatlı gülüşünü
Karanlık gecelerde yıldızlardan
Anımsıyorum güneşin tekil hüznünü...

Yalnızlığı düşünüyorum
Yalnız bırakanları...
Üşüyorum.

SairtekkaS

2 yorum:

Fikret Ağçiçek dedi ki...

hüzün sattım alan olmaz,

dağlar taşlar yankılarken kuş seslerini
hareket başladı yürekte adım adım yarınlara
sıcak mı sıcak;

hüzün verdim alan olur;
olmalı...

Adsız dedi ki...

Dönüp dönüp arkamıza baktığımız
bir dünya kalıntısı üstünde,
hak edilmiş hüzünlerim olacak mı benim de...


Vildan