kendiliğinden doğdu güneş
birileri doğ demese doğmazdı elbet
kendiliğinden sevdim seni
istemeseydi içim sevmezdi elbet
hayatta en iyi bildiğimdir unutmak
kendimden başladım unutmaya
sonra sözcüklerimi ve gülüşleri
dal gibi bezenmeyi sevdim yapraklarla
kış gibi örtünmeyi beyaz yorganla
yazlarda beyazdan vazgeçtim
kışlarda yeşil yapraklardan.
unutmayı zor bilirler
ama en kolay olanıdır unutmak
çünkü hep en kolayı olmuşdur unutulmak.
uçurtmalar göğe serpildi mi
açılmak ister derin mavinin koynuna
ve bir el çeker tam göbeğinden
hatırlatır özgürlüğünün tam da orta yerinden
kölesidir aslında o maviliğinin.
unutmaların bir bir ip gibi sıkmasıdır
tamda yüreğimin merkezinden...
unutmak alev almak gibidir
tutuşmaya gör
hatırlanacak hiç bir şey kalmıyor
sevmek benim yalanım olsun
her yanımda közlerinden
binlerce ayrılık doğsa dahi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder