Saklambaç

Bir sabah
Ansızın çıka geldiğinde
Bakmışsın ki
Süpürülmüş sokaktan anıların.
Korkmalıydın.
Ki!
Korkmak yakışıyordu gözlerine.
Bakmalıydın,
Gecelerimde yıldızlara atılmış çeltiklere.
İnanmaz artık bu sokak,
Belki yıldızlar,
Çeltiksizlerden.
Onlarda habersizdi yokluğundan.

Küçükken;
Kazalara kurban giden oyuncaklarımdan olsa gerek;
Hepsini çok severdim,
Elden düşme olsalar dahi.
Oradan bilirim sevginin kırılganlığını.
Hep değişen zamana inat
Değişmedi sevginin kırılganlığı.
Ki!
Kıra kıra oyuncaksızlığı
Kırıla kırıla yalnızlığı öğreniyor insan.

Çocukluğumda en çok sevdiğim oyundu,
Umut perisini gizlendiği yerde aramak.
Olmayacak diye düşündüğünü umut ederdin
Sonra başlardın aramaya.
Perinin kendisinden haber çıkmazdı.
Olmayacakları sorarsanız
Onlarda bir olur başkada olmazdı.
Şimdi
Boşuna gelmişsin bu süpürülmüş sokağa.
Saklanmadı hiçbir vakitte umut perisi
Kırık oyuncaklar sokağına.
Korkmalıydın.
Ki!
Korkmak yakışıyordu gözlerine.
Sobe mi dedin...