Her giden geldiğinde sözler getirmedi ki
bu kadar inanmak içinden duymaktı müziğini
doğadan esinlendiyse en büyük bestekarlar
yalnızlığın bestesinide insandan çaldı ağaçlar
içindeki sessizlik ağaçların suskunluğu gibi
içindeki sessizlik yaprağın düşerken çıkardığı essizliği
içindeki yalnızlık senin kendi müziğin.
şimdi onlar yeni gülücükler peşinde
tenine sokulan rüzgarın tatlı serinliğine bürnüpte gelecekler
tozu dumana bulutu dağa yalnızlığını sanki rafa kaldırmaya gelecekler
inanki en büyük yalnızlığındır onlara inanman
içinden mırıldan
giden gider
gitsin
gitmeler gelmelerden öte
hiç gidilmeden kalmamaktır sorun
ve gidildiğindeunutmamaktır...
unut gitsin
zaten lanet bir şeydir
unutulmadığını bileni unutmamak
tek başına verdiğin bir savaştır
her halinle kaybettin
iyisi mi
giden
gitsin
sende
unut gitsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder