ADIMDA

her şey bir adımla başlıyor hayatımızda
ben bir adım yaklaşıyorum
sen bir adım uzaklaşıyorsun
ve bir adımlık dönüyor dünya
bir adımlık zaman geçiyor
ve biz olduğumuz yerde sayıyoruz.

olmadık bir zamandasın sen
olur zamanların akıntısında da ben
bütün mucizeler, hayaller ve umutlar
sana çıkarken;
sıradan, basit ve yalın olanda
doğaldı bulamamak seni...

bir adım ötedeydi mucizeler
çıkmaz bir sokağın başucunda dururken
duvarı atlayınca bulmaktı seni
doğal olarak dönüp gittim sokağın başından.

bir adım ötedeydi hayaller
gözlerini kısıp içindeki sese kulak verip
başlamaktı senin sözcüklerini karalamaya
doğal olarak ertelendin yine bir romandan.

bir adım ötedeydi umutlar
hayat bir şeyi istemekle başlıyordu
ve o şeyi ne kadar çok istersen oluyordu
doğal olarak ben yokum...

DELİNİN HEYBESİNDEDİR AŞK

hiç bir zaman beklenen değildi o
beklemek bir nevi kalmaktı olduğu yerde
yer durduğunu sansa da
bulut bir dönme biçimiydi.
koynuna sığdırdığın bunca yara
dalın meyva vermesinden
sürülmesiydi toprağın
ve bu sürgünün tek mahkumu
sahipsiz açmış bir çiçek...

sevmek sürgün topraklarda
çiçek olup açmak
sevmek durduğunu sansan da
bulut olup dönmek
sevmek öze dönmek
susuz toprağın bulutla sevişmesinden
piç gibi boy vermek

ve yine zaman düzlemine inat
aynı günde
aynı saatte
aynı buluttan
su olarak doğup
kar sürüyüp
dolu düşmek gibi
bütün mevsimleri kendi deliliğine esir etmekte aşk...